Dom Antonína Uhlířa
Dom rodzinny posła do Zgromadzenia Narodowego Antonína Uhlířa został zaprojektowany jako tradycyjny, dwuskrzydłowy, ale niezwykłe było wykonanie pochyłej oranżerii na parterze, kontynuowanej na piętrach jako przeszklone werandy. W 1936 roku, według projektu Ladislava Žáka, do domu dobudowano od strony wschodniej wysunięty taras, ciągnący się wzdłuż całego domu i łączący się z garażem.
Architekt
František Kavalír
(*1878 Osek +1932 Praga)
Architekt, publicysta i przedsiębiorca budowlany, uczeń Jana Kotěry i kolega z roku Josefa Gočára w Szkole Artystyczno-Przemysłowej w Pradze. W 1914 roku był współzałożycielem Stowarzyszenia Architektów i towarzystwa Za starou Prahu [Dla starej Pragi] oraz współzałożycielem instytucji Artěl, której był prezesem, stawiającej sobie za cel rozwój czeskiego przemysłu artystycznego. Spółdzielnia ta skupiała postępowych przedstawicieli czeskiej sceny artystycznej i projektowej. Na Babie zaprojektował domy Uhlíř i Letošník. Ze swoim bratem Václavem byli także budowniczymi tych i innych domów, których nie projektowali.
1899-1903
studia u prof. Jana Kotěry w Szkole Artystyczno-Przemysłowej w Pradze
później wraz z bratem Václavem prowadził działalność budowlaną w Pradze
aktywny działacz Artěl [Spółdzielni Sztuki Użytkowej] i Czechosłowackiego Związku Twórczego (SČSD)
Ważniejsze realizacje
około 1923 r.
szkoła, Vinohradská třída, Praga-Vinohrady
około 1925 r.
szkoła, Humpolec
około 1927 r.
osiedle mieszkaniowe Praga-Hřebenka
1928
potrójny dom, Praga-Střešovice
domy Stowarzyszenia Przedsiębiorców Budowlanych, Praga-Nowe Miasto
1932
dom jednorodzinny Antonína Uhlířa i dom jednorodzinny Boženy i Václava Letošníków, Baba, Praga-Dejvice
Właściciel
PhDr. Antonín Uhlíř
Dr Antonín Uhlíř (1882-1957) był filozofem, a później profesorem liceum w Czechosłowackiej Akademii Handlowej. Redagował czasopismo Hlídka času [Patrol Czasu] i wznowił wydawanie pisma filozoficznego Česká mysl [Czeska Myśl], a po utworzeniu republiki w 1918 r. aż do 1929 r. był posłem do Zgromadzenia Narodowego. Rodzina Uhlířów wprowadziła się do swojego domu w 1932 r., ale długo w nim nie została. Jeszcze przed II wojną światową zamieszkała w nim rodzina oficera czechosłowackiej armii.
