Dom Cyryla Boudy

Pionier czeskiego funkcjonalizmu, architekt, teoretyk i pedagog będący jedną z najwybitniejszych postaci czeskiej architektury nowoczesnej dwudziestolecia międzywojennego, propagował zasady „nowej architektury”, czystość, prawdziwość form, a przede wszystkim przekonanie, że architektura to nie sztuka, ale „dzieło kultury oparte na nauce”. Bardzo wcześnie stał się surowym krytykiem nadmiernej dekoracji fasad. Wzorując się na ideale domu Corbusiera jako „maszyny do mieszkania”, zaprojektował aż cztery domy na Babie (Heřman, Bouda, Vaváček i Sutnar). Jest autorem domu pałacowego w alei Národní třída w Pradze, który zaprojektował w 1936 roku dla Czechosłowackiego Związku Twórczego. Był jego prezesem od 1935 roku. Przewodniczył także Klubowi Architektów oraz był redaktorem magazynu funkcjonalistycznego Stavba [Budowa]. Został profesorem, a później rektorem Politechniki w Pradze.

1903-1909
studia w dziedzinie architektury u prof. Josefa Schulza i prof. Jana Evangelisty Kouli na ČVUT [Politechnice Czeskiej] w Pradze

1912-1919
Profesor w Państwowej Przemysłowej Szkole Budownictwa w Pilźnie

1913
członek założyciel Klubu Architektów

1920-1945
profesor w Państwowej Przemysłowej Szkole Budownictwa w Pradze 

1920-1948
przewodniczący Klubu Architektów 

1922-1939
redaktor naczelny magazynu Stavba [Budowa] 

1939-1971
redaktor naczelna magazynu Architektura 

1945-1970
profesor architektury na ČVUT [Politechnice Czeskiej] w Pradze 

1948
rektor ČVUT [Politechniki Czeskiej w Pradze] 

Znaczące realizacje 

1928 
dom jednorodzinny na Wystawie Kultury Współczesnej w Czechosłowacji, Brno

1929-1932
wille, Praga-Dejvice 1934-1936

1932 
dom jednorodzinny Iški i Ladislava Sutnarów, dom jednorodzinny Františka Heřmana, dom jednorodzinny Cyrila Boudy i dom jednorodzinny Karli i Gustava Vaváčków, Baba, Praga-Dejvice

1934-1936
Pałac Przemysłu Artystycznego, Praga-Národní třída (współpraca z Františkiem Zelenką)

1935
willa, Praga-Braník