Dom Emanuela Lisego i Marii Lisej
Podobnie jak sąsiednia willa Vaváčka, autorstwa Oldřicha Starégo, Antonín Heythum i Evžen Linhart w domu rodzinnym Emanuela Liségo powtarzają ten sam układ pięter dla dwóch rodzin, zwieńczony dużym nasłonecznionym tarasem. Dom Lisego wyróżniał się z serii domów z dwoma mieszkaniami dzięki połączeniu salonu z loggią, ogrodem zimowym i sypialnią. Obaj architekci inspirowali się białymi willami Le Corbusiera.
Architekti
Evžen Linhart
(*1898 Kouřim +1949 Praga)
Architekt i projektant mebli, uczeń Antonína Engela na Politechnice w Pradze. Jego twórczość jest oparta na puryzmie (współzałożyciel nieformalnej grupy młodych architektów o nazwie Puristická čtyřka [Purystyczna czwórka] i związku artystycznego Devětsil) i czeskim modernizmie, który stanowił wyraźną przeciwwagę dla popularnego wówczas dekoratywizmu. Pod wpływem dzieł Le Corbusiera stał się później przedstawicielem funkcjonalizmu. Był członkiem grupy ARDEV i Stowarzyszenia Artystów Plastyków Mánes. W swoich projektach, z których większość niestety nie została zrealizowana, łączy niezwykle plastyczną wyrazistość planowania i strukturalną czystość z wyczuciem detalu. Wraz z Antonínem Heythumem zaprojektował dom rodziny Lisých na Babie.
1918-1924
studia w dziedzinie architektury na ČVUT [Politechnice Czeskiej] w Pradze u prof. Rudolfa Kříženeckiego i prof. Antonína Engela
1924-1945
zatrudniony w biurze budowlanym Magistratu Miasta Stołecznego Praga
1946-1949
dyrektor Departamentu Wystaw w Ministerstwie Informacji
Znaczące realizacje
1924-1925
blok mieszkalny, Praga-Žižkov
1925
blok mieszkalny, Praga-Hostivař
1927-1929
własna willa, Praga-Dejvice
1932
dom jednorodzinny Marii i Emanuela Lisých (współpraca z Antonínem Heythumem)
1938
dom mieszkalny, Praga-Dejvice
1946-1958
dom wielorodzinny Zakładów Chemicznych im. Stalina, Horní Litvínov (współpraca z Václavem Hilskim) 1947 r.
ekspozycja czechosłowacka na Triennale di Milano, Mediolan
Antonín Heythum
(*1901 Most +1954 Rottach, Bawaria)
Scenograf, grafik, architekt i projektant mebli. Pracował jako scenograf w początkowym okresie działalności Teatru Wyzwolonego [Osvobozené divadlo]. Krótko praktykował w paryskim atelier Le Corbusiera, w 1936 roku zdobył złoty medal na Triennale w Mediolanie w kategorii Scenografia teatralna. W 1938 roku wyjechał do USA, aby przygotować czechosłowacki pawilon na wystawę światową w Nowym Jorku i wystawę w San Francisco. W USA pozostał już na stałe, poświęcając się pracy akademickiej. Początkowo czerpał inspirację z kubizmu, ale stopniowo jego styl ewoluował w stronę prostoty i wszechstronności funkcjonalizmu. Przede wszystkim był pionierem konstruktywizmu teatralnego. W branży meblarskiej był zwolennikiem standardowego, funkcjonalistycznego wzornictwa przeznaczonego do produkcji seryjnej. Jest współautorem pracy Design for Use z 1944 roku. Na Babie razem z Evženem Linhartem zaprojektował dom Lisý.
1920-1924
studia dziedzinie architektury, inżynierii lądowej i konstrukcji okrętowych na ČVUT [Politechnice Czeskiej] w Pradze
1924-1939
architekt, projektant i scenograf w Pradze
1939
emigracja do USA
1940-1941
wykładał w New School for Social Research w Nowym Jorku
1941-1946
wykładał w California Institute of Technology
1946-1950
wykładał na Syracuse University
Najważniejsze realizacje
1924-1938
projekty scenograficzne dla czołowych czeskich teatrów
1932
dom rodzinny Marii i Emanuela Lisých (współpraca z Evženem Linhartem), Baba, Praga-Dejvice
1935
Pawilon Czechosłowacki na Wystawie Światowej w Brukseli
Właściciel
Emanuel Lisý a Marie Lisá
Państwo Emanuel i Marie Lisý z córką wprowadzili się do willi w 1932 roku, gdy Emanuel Lisý został zatrudniony jako redaktor Czechosłowackiego Radia.
