Początkowo niewielki dom rodzinny według projektu Oldřicha Starego w duchu symetrycznego podziału, zbliżonego do estetyki architekta J. E. Kouli. Proste schody łączą wszystkie kondygnacje, wraz z dachem, na którym znajduje się taras słoneczny z typową balustradą okrętową. W wyniku rozbudowy powstało również miejsce na taras połączony z balkonem sypialni.
Pionier czeskiego funkcjonalizmu, architekt, teoretyk i pedagog będący jedną z najwybitniejszych postaci czeskiej architektury nowoczesnej dwudziestolecia międzywojennego, propagował zasady „nowej architektury”, czystość, prawdziwość form, a przede wszystkim przekonanie, że architektura to nie sztuka, ale „dzieło kultury oparte na nauce”. Bardzo wcześnie stał się surowym krytykiem nadmiernej dekoracji fasad. Wzorując się na ideale domu Corbusiera jako „maszyny do mieszkania”, zaprojektował aż cztery domy na Babie (Heřman, Bouda, Vaváček i Sutnar). Jest autorem domu pałacowego w alei Národní třída w Pradze, który zaprojektował w 1936 roku dla Czechosłowackiego Związku Twórczego. Był jego prezesem od 1935 roku. Przewodniczył także Klubowi Architektów oraz był redaktorem magazynu funkcjonalistycznego Stavba [Budowa]. Został profesorem, a później rektorem Politechniki w Pradze.
1903-1909
studia w dziedzinie architektury u prof. Josefa Schulza i prof. Jana Evangelisty Kouli na ČVUT [Politechnice Czeskiej] w Pradze
1912-1919
Profesor w Państwowej Przemysłowej Szkole Budownictwa w Pilźnie
1913
członek założyciel Klubu Architektów
1920-1945
profesor w Państwowej Przemysłowej Szkole Budownictwa w Pradze
1920-1948
przewodniczący Klubu Architektów
1922-1939
redaktor naczelny magazynu Stavba [Budowa]
1939-1971
redaktor naczelna magazynu Architektura
1945-1970
profesor architektury na ČVUT [Politechnice Czeskiej] w Pradze
1948
rektor ČVUT [Politechniki Czeskiej w Pradze]
Znaczące realizacje
1928
dom jednorodzinny na Wystawie Kultury Współczesnej w Czechosłowacji, Brno
1929-1932
wille, Praga-Dejvice 1934-1936
1932
dom jednorodzinny Iški i Ladislava Sutnarów, dom jednorodzinny Františka Heřmana, dom jednorodzinny Cyrila Boudy i dom jednorodzinny Karli i Gustava Vaváčków, Baba, Praga-Dejvice
1934-1936
Pałac Przemysłu Artystycznego, Praga-Národní třída (współpraca z Františkiem Zelenką)
1935
willa, Praga-Braník
Pułkownik czechosłowackiego sztabu generalnego František Heřman sprzedał swój dom wkrótce po jego ukończeniu w 1933 r. za 200 000 CZK urzędnikowi bankowemu Josefowi Dvořáčkowi i jego synowi Františkowi Dvořáčkowi, profesorowi Pierwszego Państwowego Czechosłowackiego Gimnazjum Realnego w dzielnicy Praga XII.